به منظور بررسی اثر دور آبیاری بر عملکرد دانه، اجزای عملکرد و شاخص برداشت ژنوتیپ های گندم نان، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی 86-1385 در مزرعه پژوهشی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان یزد انجام گرفت. فاکتور اصلی آزمایش تیمارهای آبیاری با دور 8، 10، 12 و 14 روز بود و سه رقم و یک لاین گندم نان شامل بک کراس روشن، سیستان، WS-82-9 و پیشتاز به عنوان فاکتور فرعی آزمایش بودند. نتایج آزمایش نشان داد که تاثیر سطوح مختلف تیمار آبیاری بر عملکرد دانه، اجزای عملکرد و شاخص برداشت معنی دار شد و سطوح مختلف ارقام از نظر عملکرد و اجزای عملکرد دانه با هم اختلاف معنی داری داشتند. اثرات متقابل دور آبیاری و رقم بر عملکرد دانه و شاخص برداشت در سطح 1 درصد معنی دار بود. دور آبیاری 8 روز و 10 روز حداکثر میانگین اجزای عملکرد و شاخص برداشت را داشتند. دور آبیاری 8 روز بالاترین میانگین عملکرد دانه را دارا بود و دور آبیاری 14 روز از حداقل میانگین اجزای عملکرد، عملکرد دانه و شاخص برداشت برخوردار بود. در بین ارقام، رقم سیستان و لاین WS-82-9 به ترتیب بیشترین میانگین تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه را داشتند و حداکثر میانگین تعداد سنبله در واحد سطح به ارقام پیشتاز و بک کراس روشن تعلق یافت. ارقام سیستان و بک کراس روشن بیشترین میانگین عملکرد دانه را داشتند و حداکثر میانگین شاخص برداشت به ارقام سیستان، بک کراس روشن و لاین WS-82-9 اختصاص یافت. طبق نتایج این آزمایش، دور آبیاری 8 روز به عنوان دور آبیاری مطلوب جهت حصول حداکثر عملکرد اقتصادی برای منطقه تشخیص داده شد و در بین ارقام، لاین WS-82-9 به عنوان متحمل ترین لاین به خشکی و رقم سیستان به عنوان پرمحصول ترین رقم در شرایط مطلوب رطوبتی معرفی شدند.

به منظور بررسی اثر تاریخ کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام نوید بخش گندم آبی، آزمایشی در سال زراعی 88- 87 به صورت اسپلیت پلات با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی اسلام آباد غرب اجرا شد. تاریخ کاشت به عنوان عامل اصلی در سه سطح (20 مهر، 10 آبان و 30 آبان) و لاین های گندم نان به عنوان عامل فرعی در 15 سطح (سایسون، گاسکوژن، الوند، مهدوی، زرین، مرودشت، توس، شیراز، پیشتاز، کویر، M-79-7، M-81-13، MV17، C-81-14 و C-82-12) در نظر گرفته شد. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد، اثر تاریخ کاشت بر ارتفاع بوته، عملکرد بیولوژیک، تاریخ ظهور سنبله، رسیدن فیزیولوژیک، تعداد سنبله در سطح، تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه در سطح 1% و بر عملکرد دانه و شاخص برداشت در سطح 5% معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه با 9087 کیلوگرم در هکتار متعلق به تاریخ کاشت 10 آبان و کمترین عملکرد دانه با 8465 کیلوگرم در هکتار متعلق به تاریخ کاشت 30 آبان بود. با تاخیر در کاشت تعداد سنبله در مترمربع، وزن هزار دانه و تعداد دانه در سنبله کاهش یافت. پس ژنوتیپ ها در همه صفات اختلاف معنی دار بود. مقایسه میانگین داده ها نشان داد که رقم مرودشت و شیراز با 9617 و 7588 کیلوگرم در هکتار به ترتیب دارای بیشترین و کمترین عملکرد دانه بودند.

هفت لاین گندم با درجات مختلفی از مقاومت به بیماری فوزاریوم سنبله و 21 جمعیت F2 حاصل از تلاقی دی آلل آنها در یک آزمایش مزرعه ای در استان گلستان در سال 1380 مورد ارزیابی قرار گرفتند. بعداز آلودگی مصنوعی، درصد آلودگی، شدت آلودگی، سطح زیرمنحنی پیشرفت بیماری و نیز شاخص بیماری اندازه گیری شد. قابلیت های ترکیب عمومی و خصوصی با استفاده از روش گریفینگ برآورد شدند. میانگین مربعات قابلیت های ترکیب عمومی و خصوصی برای همه صفات معنی دار بودند. تجزیه قابلیت های ترکیب نشان داد که اثرات افزایشی و غیرافزایشی ژنی در تظاهر ژن های عامل صفات ذکر شده دخالت دارند. با وجود این، اهمیت اثرات افزایشی بیشتر بود. ارقام Sumai#3 و Wangshui-bai دارای اثرات منفی و معنی دار (مطلوب) و ارقام شیرودی، فلات و تجن دارای اثرات مثبت و معنی دار (نامطلوب) برای قابلیت ترکیب عمومی شاخصهای تحت مطالعه بودند. اثرات منفی و معنی دار (مطلوب) قابلیت ترکیب خصوصی برای همه شاخصها در تلاقیهای فلات Sumai#3× و شیرودی Wangshui-bai× مشاهده شد. وراثت پذیری عمومی شاخصها بالا (0.89-0.81) ولی وراثت پذیری خصوصی آنها در حد متوسط (0.51-0.39) برآورد گردید. نتایج حاصل، امکان استفاده از شاخصهای مورد بررسی، بویژه درصد آلودگی را به علت سادگی و سهولت ارزیابی آن در آزمایشهای مزرعه ای نشان دادند.